31. Hallembaye
Korte-broeken-weer midden oktober; goed voor onze gemoedstoestand én voor de energierekening.
Gisteren reden we een TCK-klassieker richting Maastricht met daarin de Cóte de Hallembaye als naamgever.
Nadat met vereende krachten alle 8 reservewielen weer op spanning zijn gebracht vertrekken we richting Simpelveld.
De weg van Simpelveld naar Eys ligt al een tijdje open en dus rijden we via Baneheide en Nijswiller naar Gulpen.
Het is volop genieten: blauwe hemel, lekker zonnetje en prachtige herfstkleuren om ons heen.
Na de “vlakke klim” naar Reijmerstok naderen we al gauw de grens naar België en maken we bij Mesch een ommetje via de Meschermolenweg om de bus niet klem te laten rijden bij de paaltjes op de route richting Moelingen.
Zodra de fabrieken en de bruggen op het Albertkanaal in zicht komen stijgt de spanning en kunnen we de Hallembaye al ruiken.
Op papier stelt het eigenlijk niet zo veel voor; 800 meter klimmen met 60 hoogtemeters. Toch doet dit ding altijd pijn en loopt het voor geen meter.
Als we allemaal boven zijn vervolgen we onze weg naar Maastricht en moet er nogmaals geklommen worden; Rue de Garage.
Deze klim heeft alles wat een wielerfanaat zich kan wensen: mooi uitzicht bovenop, een echte haarspeldbocht, kasseien en echt authentiek Belgisch betonasfalt (of iets wat op asfalt moet lijken).
In de afdaling, wederom met haarspelbocht en kasseien, gaat het gas er goed op. De resterende 3km tot aan de pauze bij de ENCI zijn namelijk uitermate goed geschikt voor de liefhebbers van het buitenblad.
Pauze maken we wederom bij de krater van de ENCI; café de Observant.
De dame aan de koffiewagen maakt blijkbaar overheerlijke koffie; het bereiden van één kopje kost meerder minuten en er staan een meterslange file.
Noodgedwongen krijgen alle koffiebestellers een extra cola voor de neus gezet en zitten we binnen een half uurtje weer op de fiets.
Nadat we Maastricht via Randwyck verlaten beginnen we aan de Bemelerberg; voor velen van ons de favoriete klim!
Dwars door Valkenburg rijden we met wind in de rug huiswaarts en draaien linksaf de Ruilverkaveling op.
Het nieuwe fietspad is bijna klaar, alleen het wegdek moet nog een laagje asfalt krijgen. Het rijden over de ruwe ondergrond blijkt geen pretje te zijn en dus besluiten we linksop de Fromberg nog even mee te pakken.
Bovenaan is er tijd voor wederom een prachtige groepsfoto vanuit het veld. Als iedereen is aangesloten maken we ons klaar voor de sprint op de Beitel, waarvan de winnaar al ruim voor begin vast stond.
Nog 2 ritjes en het seizoen is gedaan.
Met dank aan Vakgarage Dorscheidt, onze partner voor onderhoud aan de volgbus.
